بررسی تطبیقی مبانی اصل شفافیت از دیدگاه اسلام و نظریه حکمرانی خوب

شفافیت، مقوله­ای است که در جهت تقویت رابطه حکومت با شهروندان، یک حرکت اساسی در بهبود سیاستگذاری قلمداد می­شود و یکی از مؤلّفه­های اساسی حکمرانی خوب به شمار می­آید. از میان عناصر مختلف حکمرانی خوب، شفافیت را می­توان یک رکن بنیادین جهت نیل به این تئوری در نظر گرفت که خود زمینه­ساز و تقویت­کننده دیگر مؤلفه­ها نیز به شمار می­آید. شفافیت و آگاهی عمومی مردم از آنچه در حکومت می­گذرد، موضوعی نیست که به جوامع مدرن امروزی اختصاص یابد؛ بلکه در رویکرد دینی نیز به مفهوم و محتوای شفافیت اشاره شده؛ همچنان­که سنّت پیشوایان اسلام مؤیّد اصل شفافیت و عدم احتجاب آنها در تعامل با جامعه است. اصل شفافیت دارای پشتوانه و مبانی تئوریک عمیقی بوده و از منظر مکاتب مختلف، مبانی گوناگونی برای آن در نظر گرفته شده است. اسلام در عین حال که به اصل شفافیت تأکید دارد، در خصوص مبانی آن دیدگاه مشخصی دارد که این دیدگاه در موارد متعددی با نظریه حکمرانی خوب مطابقت دارد و در پاره­ای از ابعاد نیز مغایرت دارد.